صمدی: «خروج از بن‌بست»، جزئی‌نگر است

به گزارش قدس آنلاین، کتاب «خروج از بن بست» با حضور یحیی نیازی، نویسنده اثر و محمدعلی صمدی، پژوهشگر و منتقد، پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت در سالن یاس نقد و بررسی شد.

در این مراسم نویسنده کتاب «خروج از بن بست» با اشاره به سه مقطع متفاوت در تفسیر جنگ در دوران دفاع مقدس گفت:

ما برای پژوهش در زمینه جنگ دوران دفاع مقدس با سه بخش مواجهیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بخش اول زمینه‌سازی و عوامل وقوع جنگ است. بخش دوم مربوط است به تهاجم، اشغال و مقاومت و ایجاد گروه‌های مقاومت های مردمی برای مقابله با دشمن. بخش سوم هم مربوط است به آزادی‌سازی سرزمین‌های اشغالی و وفاق بین نیروهای نظامی ارتش و سپاه. این جریان بعداز فرار بنی صدر ایجاد می‌شود.

نیازی با اشاره به موفقیت در عملیات‌های سال ۶۰ تا ۶۱ از وفاق نیروهای نظامی خبر داد و گفت: ما از مهر ۶۰ تا شهریور ۶۱ چهار عملیات موفق داشتیم که اساس کار وحدت بین نیروهای نظامی بود. ما زمانی که در این عملیات‌ها موفق شدیم تمام دنیا انگشت تعجب به دهان گرفته بودند که چطور ایران در حال پیشروی است. بسیاری از سران کشورها سقوط صدام را حتمی دانستند.

وی با مهم خواندن استراتژی فتح قدس و گذشتن از راه کربلا گفت: ما با تهاجم توانستیم سرزمین‌های اشغال شده خودمان را پس بگیریم. در جریان فتوحات ایران در سال ۶۱ اسرائیل به جنوب لبنان حمله کرد و برخی یگان‌های لشکر محمد رسول الله به لبنان رفتند.

صمدی در نقد کتاب «خروج از بن‌بست»، کتاب را جزئی‌نگر خواند و گفت: «خروج از بن بست» از جمله کتب تخصصی است. این دست کتاب‌ها مخاطبین خودش را دارد. مخاطبین عادی کاری به جزئیات ندارند، در صورتی که این دست کتاب‌ها وارد جزئیات می‌شوند. کار تخصصی برای پژوهشگر است. کتاب «خروج از بن بست» بیشتر جنبه منبع برای تحقیقات دارد.

صمدی با اشاره به کتاب‌های «ضربت متقابل»، «هم‌پای صاعقه» و «زمین‌های مسلح» که کارنامه عملیاتی لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) را تشکیل می‌دهد گفت: کارنامه عملیاتی لشکر ۲۷ نزدیک دو دهه است در حال جمع‌آوری اطلاعات است. آقای نیازی با کتاب «خروج از بن بست» در تسریع این روند کمک بسیار زیادی کردند. سبک نگارش این کتاب با «ضربت متقابل» و «هم‌پای صاعقه» و «زمین‌های مسلح» متفاوت است.

صمدی خاطرنشان کرد: نگارش و سبک آقای نیازی بیشتر به صورت آکادمیک است و با عناوین دانشگاهی نگاشته شده. در صورتی کارهای آقای بابایی و بهزاد در قالب سینمایی نوشته شده.

در پایان نیازی کتاب‌هایی همانند «خروج از بن‌بست» را کتاب‌های کارنامه‌ای خواند و گفت: کتاب‌های کارنامه‌ای پایه و اساس تاریخی دارند. چنین کتاب‌هایی حالت کتاب‌های مرجع را به خود می‌گیرند که بیشتر مورد استفاده فیلم‌نامه‌نویسان و نمایش‌نامه‌نویسان است.

انتهای پیام/

منبع: آنا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: نقد و بررسی کتاب کتاب خروج از بن بست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۷۸۲۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واردات کالا بهانه است؛ هدف اصلی خروج ارز از کشور است

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت: معمولا بعد از رسانه‌ای‌شدن پرونده شرکت‌هایی که دارای تعهدات ارزی ایفانشده هستند، این سؤال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که چگونه امکان دارد شرکت‌ها، اعم از تولیدی یا بازرگانی برای واردات کالا از بانک مرکزی ارز دریافت کنند و نسبت به واردات کالاهای ثبت سفارش شده خود اقدام نکنند؟

از گذشته‌های نه‌چندان دور و قبل از تشدید تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و قطع سیستم سوییفت و محدودشدن روابط کارگزاری بانک‌های ایرانی با بانک‌های خارجی، اکثر قریب به اتفاق واردکنندگان کالا، پس از اخذ پیش‌فاکتور از فروشنده خارجی و ثبت سفارش ورود کالا، برای اطمینان از دریافت کالای خود از فروشنده به بانک‌ها مراجعه و درخواست صدور اعتبارات اسنادی به نفع ذی‌نفع خارجی اعتبار می‌کردند.

بانک‌ها نیز پس از دریافت اسناد حمل کالای مطابق شرایط اعتبار اسنادی، اقدام به خرید ارز از بانک مرکزی و پرداخت آن به فروشنده از طریق بانک کارگزار خارجی می‌کردند.

با توجه به اینکه فرایند یادشده تحت قوانین منتشرشده اتاق بازرگانی بین‌المللی (یوسی‌پی، اینکوترمز و…) انجام می‌شد، احتمال قصور طرفین در ایفای تعهدات خود به طور معناداری کاهش می‌یافت.

با توجه به اینکه تا اواخر دهه ۸۰ شمسی اختلاف نرخ ارز در بازار آزاد و بانک‌ها وجود نداشت، خروج ارز از کشور مطلوبیت چندانی برای واردکنندگان کالا نداشته و در مواردی صرفا اقدام به گران‌نمایی کالای خود و کسب سود بیشتر می‌کردند که در نهایت این گران‌نمایی نیز قیمت تمام‌شده کالا را افزایش می‌داد و متأسفانه ضمن اینکه واردکننده مالیات کمتری به جهت کمترشدن فاصله قیمت تمام‌شده خرید کالا و فروش آن در بازار و شناسایی سود ریالی کمتر در اظهارنامه مالیاتی خود، پرداخت می‌کرد، مصرف‌کننده نهایی نیز قیمت بالاتری بابت خرید کالا پرداخت می‌کرد. در واقع به علت گران‌نمایی، علاوه بر سود ریالی، بخشی از سود ارزی نیز بدون پرداخت مالیات نصیب واردکننده می‌شد.

در شرایط اقتصادی آن سال‌ها بیشترین خطر موجود در فرایند یادشده متوجه بانک‌ها بوده و زمانی پدید می‌آمد که واردکننده کالا در سرسید پرداخت اعتبار اسنادی، نسبت به تأمین وجه ریالی، برای خرید ارز از بانک مرکزی اقدام نمی‌کرد و بانک عامل به اجبار اقدام به خرید ارز از محل منابع خود کرده و موجب افزایش مطالبات معوق و رشد شاخص «ان‌پی‌ال» در بانک‌ها می‌شد.

از سال‌های آغازین دهه ۹۰ شمسی تا به امروز به علت تشدید تحریم‌ها و همچنین محدودشدن روابط کارگزاری با بانک‌های خارجی و در مقاطعی قطع سیستم سوییفت، شرکت‌ها به آرامی روی به واردات کالا از طریق حواله بازرگانی آوردند که ریسک بیشتری دارد.

بخش کوچکی از واردکنندگان به خاطر تفاوت نرخ ارز موجود در بازار آزاد و بانک‌ها (درحال‌حاضر سامانه نیما) و دیگر خلأهای کنترلی و راستی‌آزمایی موجود در کشور و همچنین انتفاع بسیار زیاد ناشی از تفاوت نرخ ارز و رانت‌های موجود در اقتصاد دولتی، اقدام به ایجاد شبکه‌ای از ذی‌نفعان واحد در داخل و خارج کشور کرده و ارز را تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج کرده و کالایی وارد نمی‌کنند و بخشی از شرکت‌ها نیز پس از واردات از تفاوت نرخ ارز ناشی از گران‌نمایی خود استفاده می‌کنند. البته لازم به ذکر است که دراین‌میان، افراد و شرکت‌هایی نیز هستند که در هیچ‌یک از این دو گروه جای نگرفته و به طور کاملا سالم و قانونی اقدام به واردات کالاهای بازرگانی و مواد اولیه تولید می‌کنند.

در یک دهه اخیر دولت‌های مختلف به دلایل متعدد مانند کنترل قیمت کالاهای اساسی، جلوگیری از افزایش تورم کالاهای اساسی و دارو، کنترل قیمت ارز و… اقدام به تخصیص ارز ترجیحی (۱۲۲۶۰.۴۲۰۰۰ و ۲۸۵۰۰۰ ریالی) و ارز سامانه نیما برای واردات کالا می‌کردند که با وجود صحیح‌نبودن از نظر اقتصادی و تدوین مقررات نظارتی متعدد به دلایل یادشده مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد.

در واقع به علت گران‌نمایی کالا بخشی از ارز کشور به طور مستتر و تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج شده و باعث نمایش غیرواقعی‌تر ارز تجاری کشور شده و برنامه‌ریزی سیاست‌گذاران اقتصادی کشور را تحت تأثیر می‌گذارد؛ اما با ابراز تأسف فراوان یکی از دلایل نامشهود گسترش خروج مستتر ارز، رعایت‌نشدن حلقه گم‌شده این روزهای جامعه یعنی «اخلاق» از طرف برخی از واردکنندگان کالا است.

بسیاری از این اشخاص که به نظر خودشان افراد باهوشی هستند، در این دوران سخت اقتصادی که سفره مردم به علت تورم روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود، فقط به فکر انتفاع خود بوده و در واقع بخشی از درآمد خود را به طور غیرمستقیم از سفره مردم برداشته و ادعای هوش بالا در بازرگانی را دارند؛ درحالی‌که دست‌شان دیگر برای همه رو شده است.

نویسینده: یونس اکبری